Ten największy w Europie gotycki ołtarz, w całości wyrzeźbiony w drewnie, jest najważniejszą częścią Kościoła Mariackiego w Rynku Głównym w Krakowie. Wit Stwosz użył do stworzenia dzieła trzech gatunków drewna – modrzew stanowi tło, figury występujące na skrzydłach ołtarza wyrzeźbione są w litych pniach lipowych, a całość wsparta jest na konstrukcji dębowej. Figury, a jest ich ponad 200 są różnej wielkości – największe z nich osiągają wysokość 270 cm. Poszczególne sceny przedstawione na ołtarzu, łączą mistycyzm z realizmem – obok aniołów ze złotymi skrzydłami, występują zwykli krakowscy, średniowieczni mieszkańcy miasta. Potocznie zwany ołtarz Wita Stwosza, nosi nazwę ołtarza Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny – ten obraz jest w miejscu głównym ołtarza. Prace nad ołtarzem trwały nieprzerwanie przez dwanaście lat, nie wiadomo ile za niego mistrzowi zapłacono. Znaleziono tylko jeden dokument potwierdzający wynagrodzenie dla mistrza w kwocie 2808 florenów – pochodzących ze składek mieszczan. Nie wiadomo, czy była to część zapłaty, czy całość, ale za tę kwotę można było się stać właścicielem kilku krakowskich kamienic. Losy ołtarza były burzliwe, został rozebrany i spławiony Wisłą do Sandomierza, aby tam przetrwać czas wojny, jednak Niemcy odebrali go i przewieźli do Norymbergi. Do Krakowa powrócił w 1957 roku, na swoje miejsce w Kościele Mariackim.
Ołtarz Wita Stwosza – największe dzieło mistrza
